Leży na wzgórzu, pośród iglastego lasu porastającego wydmy Słowińskiego Parku Narodowego, około 1000 metrów od brzegu morskiego, na najwyższej wydmie w grupie wydm nazywanej „Baranki”. Została oddana do służby morskiej 15 stycznia 1875. Źródłem światła latarni była lampa spalająca olej , a w okresie międzywojennym zainstalowano w niej oświetlenie elektryczne. W latach 1993-94 przeprowadzono w niej prace konserwacyjne. Zewnętrzną część latarni pomalowano uszczelniającym syntetykiem w celu zabezpieczenia przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych.
Aby do niej dotrzeć musimy dojechać do przygotowanego parkingu na terenie Słowińskiego Parku Narodowego, stamtąd do latarni udajemy się pieszo, do pokonania jest ok. 1400 m niebieskim szlakiem, przy szlaku znajduje się duży budynek, dawny dom latarników, który w niedalekiej przyszłości ma zostać zaadaptowany na Muzeum latarnictwa. Z tarasu latarni rozpościera się wspaniały widok na ruchome wydmy oddzielające jezioro Łebsko od morza. Ciekawostką jest fakt, iż latarnia zabezpieczona jest siatką ornitologiczną przed lecącymi do jej światła ptakami. Niedaleko latarni znajdują się tereny wraz z zabudowaniami po byłej jednostce . Obecnie część obszaru została przystosowana do obsługi turystycznej, gdzie między innymi znajduje się parking samochodowy wraz z infrastrukturą gastronomiczną i sprzedażą pamiątek. Na zachód od parkingów znajduje się Leśna Wydma (ok. 42m.n.p.m), na której szczycie zamontowano pomost widokowy. Przy drodze prowadzącej na jej szczyt możemy podziwiać Bielika, który znajduje się w wolierze ornitologicznej.